Tu medium zaczyna stosować pp samodzielnie, bez jakiejkolwiek pomocy hipnotyzera.
Hipnotyzer może pomagać w osiągnięciu celu końcowego, dając posthipnotyczne sugestie,
umożliwiające późniejsze wprowadzanie się w prawidłowy stan umysłu bez pomocy z zewnątrz i
stosowanie pp.
Taki jest też cel opisanego postępowania przy samorozwijaniu się. Oba procesy są
zresztą podobne. Dla uniknięcia powtórzeń istotne informacje zostały podane w dwu załącznikach;
dlatego są one – oprócz innych informacji z poprzednich rozdziałów – ważne dla osób uczących się
percepcji pozazmysłowej.
Hipnotyzer, stosujący podejście zgodnie z załącznikiem A, może chcieć przejąć niektóre
sformułowania z załącznika B. Z drugiej strony student, chcący dokonać samorozwoju według
wytycznych załącznika B, powinien znać informacje z załącznika A. Powinien pamiętać przede
wszystkim o tym, że żywe wizualne obrazy są niezbędne do pewnego funkcjonowania pp. Powinien
znać różne źródła błędów, mających początek w głębi psychiki użytkownika pp.
Również po zakończeniu treningu pp sprawność ta nie pozostaje statyczna i niezmienna. Przede
wszystkim każda psychiczna, podobnie jak każda ludzka zdolność, ulega licznym wpływom.
Sprawność pp rozwija się i podlega zmianom. Nowe charakterystyczne cechy mogą być nabyte, a
dawne – stracone. Zdolność pp, którą się już uzyskało, jest więc zdolnością dynamiczną.
Odwracalne wahania mają zazwyczaj swoją przyczynę w częściowo zmieniającym się stanie
psychicznym danej osoby, np. w zmęczeniu, w chorobie, w niezdolności do koncentracji,
spowodowanej przez jakieś silne osobiste przeżycie, zmartwienia i inne czynniki. Nieodwracalne
zmiany występują głównie jako następstwa okresowo długich przemian motywacji danej osoby.
Odzwierciedlają zmiany zainteresowań i społecznych uwarunkowań (np. może się zwiększyć
zainteresowanie danej osoby diagnostyką chorób dzięki jej osiągnięciom w tej dziedzinie, przy
jednoczesnym zaniku sprawności w innych dziedzinach). Również zanikają sprawności długo nie
ćwiczone. Stwierdzamy jeszcze raz, ze z pp dzieje się to samo, co z każdą inną sprawnością. Jeśli
społeczne uwarunkowania (drwiny przyjaciół) uczynią stosowanie pp nieprzyjemnym lub
niepożądanym, można również stracić tę umiejętność.
Jak widzimy, problem kontroli pp przewyższa czysto psychologiczne rozważania. Pierwszy problem
polegał na rozwijaniu i trenowaniu pp. Jeśli więc chcemy posiadać je jako stale dyspozycyjną
umiejętność, powstaje drugi problem: ważne jest, aby utrzymać pierwotną motywację danej osoby.
Może to być trudne, ponieważ często występują kompleksowe socjologiczne czynniki (także – nie
kontrolowane). Czasami nawet trudno jest rozpoznać czynniki zmieniające motywację i przez to
również pogarszają się wyniki.
Bez wątpienia nie będzie całkowitej kontroli nad pp, dopóki ta zdolność nie zintegruje się
emocjonalnie i psychicznie w życiu każdego człowieka oraz moralnie i prawnie w życiu
społeczeństwa. Percepcja pozazmysłowa musi być najpierw zaakceptowana jako właściwość
indywidualnie pożądana i społecznie cenna.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz