Jedną z najczęściej występujących chorób psychosomatycznych współczesnej cywilizacji jest katar. Co roku
dopada on miliony osób, szczególnie wiosną i jesienią. To z jego powodu pracownicy najczęściej biorą zwolnienia.
Tylko nielicznym udaje się uniknąć kataru przez dłuższy czas. Mimo wielu wysiłków podejmowanych w celu
gruntownego zbadania tej dolegliwości katar jest nadal dla naukowców tajemnicą. Jego objawy są prawie
identyczne jak symptomy grypy czy innych przeziębień. Istnieje teoria, według której katar wywoływany jest przez
wirusa, dlatego jest ponoć zaraźliwy. Istnieje wiele rodzajów kataru, z których kilka wywołuje ten wirus.
Nieustannie prowadzone badania odrzuciły już parę szeroko rozpowszechnionych poglądów na temat kataru.
Mokre nogi, przeciągi i nagłe wychłodzenie wcale nie muszą go spowodować - mimo że czasem tak sądzimy! Katar
może być wywołany przez silne emocjonalne pobudzenie. Dziecko rozzłoszczone, uparte, pobudzone zaczyna
szybko pociągać nosem. Prawdopodobnie jest to naśladowanie przez psychikę płaczu. Kaszel, kapiący nos i
zbieranie się wydzieliny mogą być próbą usunięcia zalegających w organizmie toksyn, tak jak to się dzieje w czasie
torsji. Niekiedy zadaniem kataru jest ochrona przed nieprzyjemnym obowiązkiem. Katar może wybawić dziecko
przed szkołą, dorosłego przed nieprzyjemną pracą, może też być alibi przy jakiejś niesprzyjającej okoliczności.
Może być też rezultatem uczuciowego poruszenia, np. troski, niepokoju, żałoby czy głębokiego współczucia.
Chroniczne zapalenie jamy nosowej i katar sienny mają podobne źródło. Objawy mogą być wyrazem jakiegoś
stanu psychicznego.
Niektórzy pacjenci przekraczają próg gabinetu psychoterapeuty z bardzo silnym katarem. Jeśli podczas
leczenia zostaną odkryte nieświadome źródła lub przyczyny takiego kataru, to zdarza się, że pacjent wychodzi z
gabinetu zdrowy. W takim przypadku oczywiście nie może być mowy o infekcji wirusowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz