Musimy wyraźnie rozróżnić dwa aspekty wyżej przedstawionego zdarzenia:
1. Przyjęcie nieznanych informacji, które wytworzyły działanie percepcji pozazmysłowej.
2. Sposób, w jaki doszło do przekazania informacji – co w związku z tym jest całkowicie bez znaczenia.
Proszę pamiętać, że przy normalnym, zmysłowym postrzeganiu informacja może dotrzeć do Państwa w
różnej formie. Załóżmy, że dowiedzą się Państwo o korzystnej ofercie kupna. Można usłyszeć o tym w
radiu, zobaczyć to w telewizji, przeczytać w gazecie lub dowiedzieć się od znajomego. W jaki sposób
Państwo się o tym dowiedzieliście – nie ma znaczenia. Najważniejsze, że się Państwo dowiedzieliście.
W naszym przykładzie zdarzenie komunikacji z istotami pozaziemskimi może być tylko tworem
wyobraźni lub halucynacją. Takie fantastyczne zdarzenie może być dziwną zasłoną, za którą kryje się
prawdziwa informacja percepcji pozazmysłowej. (Podświadomość poprzez prawdziwą pp dowiaduje się
o niebezpieczeństwie, płata później figle postrzegającemu i każe mu przeżyć dramatyczną sytuację).
Podobnie mogłoby się zdarzyć (a zanotowano takie przypadki), że pan D. otrzymał ostrzeżenie we śnie.
Mógłby śnić, że jego dom trzęsie się i rozpada; mógłby mieć fantastyczny sen, w którym np. jego
ulubiony pies wyciąga go z domu; mógłby śnić, że przychodzi jego ojciec i go ostrzega. Mógłby śnić o
przybyciu latającego spodka. Jednak wszystkie te sny nie znaczą tego, że duch psa lub duch ojca, lub
anioł przybyli, aby go ostrzec. Byłyby to tylko sny i my wiemy, że one – nawet najbardziej fantastyczne –
powstają jedynie w naszym umyśle. Powyższe przykłady powinny wyjaśnić, że forma zdarzenia nie jest
istotna. Natomiast ważna i cenna byłaby dla pana D. treść informacji.
Pan D. mógłby eksperymentować także z deseczką ouija [Ouija (z franc oui i z niem ja) jest to deseczka
najczęściej w formie płaskiego krzyża, w którego środku tkwi ćwiek Drewniany krzyż umieszczony jest
na płaskim podłożu, na którym są również zaznaczone litery alfabetu, często także liczby od zera do
dziewięciu oraz słowa “tak" i “nie" Trzymany w ręku “porusza się", tzn. pokazuje litery, z których można
odczytać słowa i całe zdania]lub z wahadełkiem. Mógłby zrobić deseczkę z alfabetem i trzymać nad nią
przedmiot zawieszony na nitce. Mógłby siedzieć ze swoją żoną przy tabliczce z alfabetem i oboje
trzymaliby ręce na małym trójnogu ze wskazówką. Poczułby wkrótce, że wahadełko (lub trójnóg)
zaczyna się poruszać (jakby poruszane wewnętrzną siłą) i wskazywać poszczególne litery, przekazując
w ten sposób jakąś wiadomość.
Proszę sobie wyobrazić, że wiadomość brzmi: “Jestem Abraham Lincoln, grozi trzęsienie ziemi, opuścić
jutro dom, ratować rodzinę". Taka wiadomość przedstawiałaby przypadek pp (warunek pierwszy i drugi
byłyby spełnione), która po prostu wyraża się w innej, dramatycznej formie. Absurdem byłoby jednak
wierzyć, że oto ukazał się duch Abrahama Lincolna, aby ostrzec pana D. Dlaczego miałby on
informować właśnie pana D.?
W przykładzie z tabliczką z alfabetem lub z wahadełkiem musimy znowu odróżnić dwa aspekty:
pierwszy dotyczy pytania: co porusza przedmiotem lub wskazówką; drugi dotyczy treści wiadomości.
Ruch został wyzwolony bezsprzecznie przez mimowolne, podświadome kontrakcje mięśni, a uczucie, że
przedmiot lub wskazówka porusza ręką, jest czystym złudzeniem. Treść wiadomości może (ale nie
musi) zawierać percepcję pozazmysłową.
Proszę przeprowadzić prosty eksperyment, który udowodni, że to Państwa mięśnie poruszają
wahadełkiem lub wskazówką. Proszę wziąć nitkę i powiesić na niej obrączkę lub jakiś inny, bardziej
ciężki przedmiot. Proszę trzymać ją w wyprostowanej ręce i życzyć sobie, aby ręka pozostała bez ruchu!
Proszę następnie popatrzeć na obrączkę i wyobrazić sobie, że zaczyna się ona kołysać w jakimś
kierunku; później możecie sobie Państwo wyobrazić, że obrączka zmienia kierunek kołysania lub
zakreśla krąg, elipsę itp. Obrączka będzie się poruszać zgodnie z Państwa wyobrażeniami. Proszę
następnie zamknąć oczy lub poszukać mocnej podpory dla ręki – wtedy ruchy staną się słabsze lub
całkiem ustaną. Eksperyment ten dowodzi, że ruchy zależą do tego, co Państwo robią; że to Państwa
mięśnie i wyobrażenia wprawiają w ruch wahadełko.
Proszę sobie wyobrazić, że pan D. poszedł do wróżki, która spojrzała w kryształową kulę i wytłumaczyła
wizję jako znak grożącego trzęsienia ziemi. Ponieważ została podana jedna prawdziwa informacja
(warunek 1) i wróżka nie mogła wiedzieć poprzez swe zmysły o trzęsieniu ziemi (warunek 2),
przyznajemy, że nastąpiła percepcja pozazmysłową – obojętnie, w jakiej formie wróżka otrzymała tę
informację.
Proszę sobie wyobrazić, że pan D. poszedł do medium spirytystycznego, które w stanie transu uosabiało
zmarłego ojca pana D. Proszę sobie wyobrazić, że “duch" ojca (który mówił ustami medium) ostrzega
uporczywie pana D. przed trzęsieniem ziemi. W tym miejscu musimy, tak jak we wcześniejszym
przykładzie, rozróżnić jasno dwa aspekty: 1. treść wiadomości, która pokazuje istnienie percepcji pozazmysłowej,
2. rytuał, poprzez który wiadomość nadeszła (jest on bez znaczenia). Rozważaliśmy
wcześniej sytuację , gdy pan D. śni o swoim zmarłym ojcu, który przekazał mu tę wiadomość.
Spirytystyczne medium miało ni mniej, ni więcej, tylko sen (w swoim transie) o zmarłym ojcu.
Personifikacja “ducha" była niczym innym, jak tym, co każdy aktor robi na scenie, gdy wciela się w swoją
rolę. Seanse z medium – jakkolwiek wywierające głębokie wrażenie – nie mogą potwierdzić istnienia
ducha ojca pana D. (Oczywiście, nie możemy na tej podstawie zaprzeczyć istnieniu “duchów". Seans z
medium nie odpowie na pytanie: czy istnieje dalsze życie po śmierci? Potrzebujemy innych
namacalnych dowodów, zanim przyjmiemy istnienie duchów za pewnik; dopóki nie mamy takich
dowodów, dopóty spirytystyczna hipoteza jest niepotrzebną, zbędną spekulacją, która prawdziwe
wyjaśnienie percepcji pozazmysłowej – że ona jest zdolnością żyjących ludzi – niestety, osłabia).
Rozważanie powyższych przykładów pomoże nam realnie ocenić wiele wydarzeń z życia codziennego,
które – słusznie lub nie – są przedstawiane jako przypadki pp. Jedno jest pewne: percepcja
pozazmysłowa może występować w całkowicie różnych formach. Musimy jednak przy ocenie każdego
pojedynczego zdarzenia postępować bardzo ostrożnie, aby stwierdzić, że nie wyciągnęliśmy
pochopnych wniosków, które nie zostały podbudowane zaobserwowanymi faktami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz