Poniższe ćwiczenia wpływają na dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne, zwiększają wydolność i siły witalne, prowadzą do bardziej pozytywnego stosunku do samego siebie, własnej sytuacji życiowej i do otoczenia.
Konsekwentne ćwiczenie może doprowadzić do całkowitej zmiany życia człowieka, nie ograniczającej się jedynie do wspomnianych już zmian cech osobowych. Wielu adeptów jogi twierdzi, że również ich otoczenie zmieniło stosunek do nich. Jest to fakt, który po części można wyjaśnić jako reakcję na rozwój i dojrzewanie osobowości oraz dojrzalszy sposób zachowania.
Większość opisanych dalej ćwiczeń łączy się ze specjalną techniką oddychania.
Stanowi to jeszcze jeden dowód na to, jak szkodliwy dla ciała i ducha jest tak powszechny dzisiaj gorączkowy „krótki oddech". Każda osoba cierpiąca na organiczne choroby serca lub płuc musi mieć zgodę lekarza. Nie znaczy to jednak, że istnieją zasadnicze przeciwwskazania do wykonywania ćwiczeń oddechowych w wypadku takich chorób, ale jedynie lekarz może to ocenić. W niektórych chorobach płuc osiąga się dzięki odpowiednim ćwiczeniom oddechowym w ramach jogi doskonałe wyniki terapeutyczne.
Ćwiczenie 1
Joga określa to dwuczęściowe ćwiczenie jako „naukę witalnego oddychania".
Wpływa ono przez ciało i duszę na całe życie (po łacinie vita - życie).
Witalny oddech usuwa takie doznania psychiczne, jak: lęk, niepokój, rozdrażnienie i niezadowolenie; wywiera korzystny wpływ na serce, układ krążenia i układ oddechowy, wspomaga i wzmacnia funkcjonowanie organów trawiennych i jamy brzusznej.
Pierwsza część, ćwiczenie podstawowe, rozpoczyna się w pozycji leżącej, odprężonej, przy otwartym oknie, jak w głębokim relaksie. Nie rozchylamy przy tym nóg, powinny one się nawet dotykać. Po trzykrotnym wdechu i wydechu mocno przyciskamy tył głowy, dłonie i pięty do podłogi, uważając, by jak najmniej unosić ciało. W myślach liczymy od 1 do 7 i bierzemy głęboki wdech. Potem rozluźniamy napięte mięśnie i przenosimy ucisk powietrza z płuc do brzucha. Teraz liczymy od 1 do 3 nie oddychając, następnie wykonujemy pełny wydech, licząc znów od 1 do 7.
Po przerwie, podczas której powoli liczymy do 4, ćwiczenie zaczynamy od początku. W sumie należy je powtórzyć trzykrotnie. Potem przez chwilę odpoczywamy, zwracając uwagę na to, jak lepsze ukrwienie ciała powoduje uczucie przyjemnego ciepła. Ćwicząc trzy razy dziennie po czterech tygodniach można wydłużyć każdy wdech i wydech do 10 sekund, a przerwa między oddechami wyniesie wówczas 15 sekund.
Osoba, która opanowała dobrze to wstępne ćwiczenie, przechodzi do właściwego oddychania witalnego. Ćwiczenie to wykonuje się na stojąco, w odprężeniu, z rękoma luźno opuszczonymi po bokach. Wykonuje się jak najgłębszy wdech, wyraźnie rozciągając piersi i brzuch, stanąć na palcach, kołysząc się rytmicznie w tył i w przód i wpatrując się z wyprostowaną głową w jakiś punkt, znajdujący się w odległości około 2 m. Początkowo liczy się podczas wdechu od 1 do 7, potem wydłuża liczenie do 12; przerwa powinna trwać 5-8 sekund. Podczas wdechu wyobrażamy sobie:
Oddech to życie, zdrowie i duch.
W przerwie koncentrujemy się na wyobrażeniu, że wdychana siła witalna wypełnia obecnie całe nasze ciało. Następnie opróżniamy płuca z powietrza serią krótkich, urywanych wydechów, poruszając w tym celu rytmicznie mięśniami brzucha. Przy tym intensywnie sobie wyobrażamy, jak wraz z powietrzem opuszcza ciało wszystko, co niezdrowe i zużyte. Po dziesięciokrotnym powtórzeniu takiego wdechu i wydechu kończymy ćwiczenie wyobrażając sobie: Jest we mnie siła witalna.
Ćwiczyć należy trzy razy dziennie. Już wtedy po niedługim czasie poczuje się rezultaty treningu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz