Gdy dokładniej przyjrzymy się tym dwóm krótkim polinezyjskim słowom, które tworzą wyrażenie huna, wtedy otworzy się przed nami głębsza natura tradycji huny. Po pierwsze: Hu w tym dawnym języku odnosi się do wszystkiego, co jest męskie, podczas gdy Na określa wszystkie rzeczy posiadające żeński charakter. w związku z tym słowo Hu-Na oznacza pierwotny kreatywny akt, który stopił dwa bieguny energetyczne w żywą całość.
Chińczycy to samo przedstawiają za pomocą znaku jin-jang. Zależnie od kontekstu można stwierdzić także, iż Hu odnosi się do działania, ruchu, chaosu, zmian lub siły, podczas gdy Na określa takie stany jak porządek, spokój, pokój i stałość.
Podstawowa wiedza huny polega na doprowadzeniu do harmonii różnych aspektów życia na wszystkich poziomach. Dzięki temu stajemy się doskonałymi duchowymi istotami, które potrafią doprowadzać do silnych materialnych manifestacji. Krok za krokiem będziemy mogli stwierdzić, że polinezyjskie rozumienie pojęcia Hu-Na pokrywa się ze współczesnymi naukowymi modelami fizyki kwantowej, gdzie dwie wydawałoby się przeciwstawne zasady lub właściwości (obiektywna/subiektywna, rozumowa/intuicyjna, męska/żeńska, działać/istnieć, przestrzeń/czas, jednostka/inne istoty, fale/cząsteczki itd.) istnieją tylko dzięki temu, że zachowują się komplementarnie wobec siebie, a więc uzupełniają się. Dopiero niedawno oficjalna nauka przyporządkowała następną komplementarną parę, która w nauce huny znana jest już od tysięcy lat. Naukowo określana jest jako dialog między świadomością i środowiskiem. Pod pojęciem tym rozumie się, iż zewnętrzna rzeczywistość ciągle i ściśle wpływa na naszą wewnętrzną świadomość i odwrotnie.
Kluczowym poznaniem przy tych bezpośrednio połączonych parach jest fakt, iż nie możemy posiadać wyłącznie jednego elementu danej pary. Kahuńscy mistrzowie już od dawna wiedzą, że świadomość i zewnętrzny świat są częścią jednej większej całości. Nie są oddzielonymi od siebie jednostkami, jak przedstawia to klasyczna kartezjańska nauka albo nasze ogólne zachodnie spojrzenie na świat. Tradycja huny jest jedną z najważniejszych nauk, jeśli chodzi o celowe zrównoważenie naszych zewnętrznych i wewnętrznych doświadczeń.
Dzięki temu nie będziemy już więcej czuć się ofiarami zewnętrznego świata, lecz będziemy aktywnie używali swojej świadomości, aby tak wpływać na zewnętrzny świat, by zwiększyć swój dobrobyt i radość życia.
Jeżeli skoncentrujemy naszą bezpośrednią życiową czujność na rozpoznaniu jedności świata wewnętrznego i zewnętrznego, wtedy w naturalny sposób coraz bardziej będziemy dostrajali się do fundamentalnych zasad życia, do tajemnic Hu-Na.
Jeżeli żyjemy według zasad huny, wtedy piękno życia polega na tym, że uczymy się skierowywania naszych codziennych stosunków, układów finansowych i życia rodzinnego ku głębszym duchowym oraz naukowym prawdom ludzkiej świadomości. Sami dla siebie odkrywamy to, co polinezyjscy kahuni wiedzą już od tysięcy lat: Za pośrednictwem każdej decyzji i każdego postępowania, niezależnie od ich znaczenia, bierzemy udział w żywym tańcu z siłami uniwersum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz