Jesteśmy już tak daleko w naszych rozważaniach, że możemy przejść do wyjaśniania pp i psychokinezy.
Przypomnijmy nasze założenie, że każda intensywna myśl wytwarza odpowiednią formację psi. Zgodnie z
tym zakładamy, że każde zapytanie przynosi formację psi, która może funkcjonować jako organ pp.
Podobnie – intensywne życzenie (polecenie) produkuje organ psychokinezy i w ten sposób daje początek
zjawisku psychokinezy. Organy pp i psychokinezy tworzone są przez energię psi i tym samym są
częściami składowymi przyjętego jako dane wielowymiarowego świata.
Na jawie sny są rzadko intensywne – i tym samym wytworzone organy psi są tak słabe, że pozostają nie
odkryte. Natomiast jeśli życzenia i zapytania są wystarczająco intensywne, trwają odpowiednio długo lub
są często powtarzane – zostaje wytworzony organ energii psi o intensywności i strukturze wystarczającej
do uzyskania wykrywalnego efektu. Może się to zdarzyć w stanie hipnozy, w stanach wyższych uczuć lub
wtedy, gdy zainteresowanie, motywacja lub życzenie są bardzo intensywne.
Założyliśmy, że organy psi są składnikami wielowymiarowego świata. Dlatego powinny mieć zdolność
poruszania się w czasie i przestrzeni – kierowane przez myśl danego kierunku. Po dotarciu do żądanego
punktu w czasie i przestrzeni – wypełniają tam swoją funkcję.
Proces pp wyobrażamy sobie następująco: intensywne pytanie wytwarza organ pp i kieruje go do miejsca,
skąd należy pobrać informację. Informacja jest przyjęta i odprowadzona do mózgu. W międzyczasie
początkowe pytanie uleciało, umysł jest wolny i czeka na odbiór informacji. Sygnały docierają z informacją
pp, oddziaływają na mózg, podnosząc płaszczyznę czujności tej struktury nerwowej w mózgu, która
odpowiada wpływającej informacji. W konsekwencji informacja ta jest świadomie przeżyta. Wchodzący
impuls informacji może rozszerzyć się na inne części mózgu i może być inaczej wyrażony. Jeśli popłynie
do obszarów motorycznych, informacja pp może być wyrażona przez odpowiednie reakcje motoryczne (np.
szukanie z różdżką, deseczką “ouija" lub podczas automatycznego pisania).
Hipoteza ta przypomina nam teorię o “wędrówce dusz", ale różni się od niej w jednym ważnym punkcie.
Według naszych oczekiwań – wędruje tylko organ postrzegania zmysłowego, który jest wytworzony przez
świadomą aktywność; sam nie posiada świadomości oraz osobistej tożsamości lub istoty. W przeciwnym
razie nie byłoby przyczyny, za sprawą której ten produkt świadomej aktywności nie miałby żyć po śmierci
mózgu i ciała.
Wytwarzanie organu pp można porównać do zapalania lampy lub oświetlania przedmiotu, który chcemy
zobaczyć. Światło uzyskujemy z lampy, jest ono odbite od przedmiotu i przynosi naszym oczom
informację. To doprowadza nas w końcu do tego, co moglibyśmy nazwać teorią promienia światła pp:
umysłowa koncentracja wytwarza energię psi i w ten sposób pozazmysłowo oświetla przedmiot lub
zdarzenie, które powinno być postrzegane poprzez percepcję pozazmysłową. Przedmiot lub scena mogą
być umieszczone gdziekolwiek w czasie i przestrzeni: Energia psi zostanie odbita od przedmiotu lub
wydarzenia, zaniesie informację o tym do mózgu, zostanie tam przyjęta i rozpocznie odpowiedni proces.
Za prawidłowością tego założenia przemawia to, że dla skutecznego funkcjonowania pp konieczne jest
intensywne życzenie otrzymania informacji z następującym odprężeniem i pasywnym oczekiwaniem na
nadejście informacji.
Stwierdzamy więc podobieństwo między ostatnim stopniem procesu pp a naszym wyjaśnieniem pamięci.
Dlatego zrozumiałe jest, że impresje pp są często przeżywane tylko jako tłoczące się myśli. Jasnowidz
charakteryzuje subiektywne uczucia towarzyszące pp często jako podobne do przypominania. Oczywiście,
perfekcja i użyteczność organu pp zależą od intensywności i trwania początkowego zapytania. To określa
zdobywanie informacji pp i transportowanie do mózgu (pierwsza faza pp). Przyjęcie sygnałów zależy od
tego, w jakim stopniu umysł jest wolny od osobistych przesądów (druga faza). Jeśli umysł nie jest
całkowicie wolny – co się zazwyczaj zdarza – nadchodzące informacje będą zniekształcone przez
świadomą i nieświadomą aktywność mózgu (przez wspomnienia, życzenia, obawy itp.). Na podstawie
tego, co do tej pory wiemy – możemy udzielić ogólnej rady, jak postępować, by pp była skuteczna:
1. Proszę wysłać intensywne zapytanie.
2. Proszę uwolnić swój umysł; proszę spróbować wyłączyć jakikolwiek wpływ myśli i proszę czekać na
pojawienie się odpowiedzi w świadomości.
Oba wymienione warunki wydają się odkrywać całą tajemnicę skutecznego użycia pp. Chociaż brzmi to
prosto – trudno jest sprostać tym wymaganiom w praktyce. W pierwszej fazie nie jest łatwo świadomie
sformować wystarczająco intensywną myśl. W drugiej fazie trudno jest wyłączyć własny tok myśli (lub
procesów umysłowych). Cały następny rozdział będzie poświęcony szukaniu dróg dla spełnienia obu
warunków.
Wydaje się, że potrzebne jest przedstawienie procesu pp w formie graficznej (tak jak to zrobiliśmy
wyjaśniając hipnozę).
Wyższy szereg rysunku pokazuje idealny proces pp. Zapytanie wytwarza organ percepcji, który przynosi
informację pp. Po jej dojściu organ pp podwyższa płaszczyznę świadomości odpowiednich części mózgu i
wprowadza prawidłowe zdarzenia pp. W drugim przypadku informacja PP weszła do mózgu, który nie był
wolny od subiektywnych procesów umysłowych. Informacja odciśnięta na takim zakłóconym mózgu
spowodowała zniekształcone zdarzenie.
Zgodnie z powyższym każda sytuacja aktywizująca zapytanie musi prowadzić do pp. To, jak mocno
zniekształcona jest wchodząca informacja pp – zależy zawsze od każdorazowego psychicznego stanu
odbiorcy, od jego chwilowego nastroju, wspomnień, poglądów, życzeń.
W podobny sposób każda mocna imperatywna myśl musiałaby wywoływać efekty psychokinezy. Nie
trzeba zresztą tak subiektywnie mocnego zapytania, wywołującego percepcję pozazmysłową. Decydujący
jest jedynie chwilowy stan rozumu. Jeśli płaszczyzna czuwania w mózgu jest ogólnie niska (zarówno we
śnie, jak i w marzeniach), to nawet niezbyt intensywna myśl jest w stanie wywołać efekt pp. Podobna
aktywizacja może być spowodowana przez utajone ślady wcześniejszych podobnych myśli – np. jako
następstwo emocjonalnych związków między ludźmi lub żywe zainteresowanie jakimś szczególnym
problemem. Mamy tu do czynienia z psychologicznymi prawami asocjacji myśli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz