Umysł ma pewną zadziwiającą charakterystykę, która jest bardzo często używana, ale o której bardzo rzadko się mówi. Na przykład: wszyscy mamy różne pomysły, ale zwykle nie zastanawiamy się, skąd się one wzięły, chyba że ten jeden konkretny bardzo się różni od tych, które mamy zwykle, Ci, którzy się nad tym zastanawiają, podają bardzo różne odpowiedzi, których zakres obejmuje pamięć, reakcje na bodźce, niestrawność, telepatię, duchy czy nawet Boga, wszystko w zależności od tego, kogo zapytamy. Jednakże te odpowiedzi zakładają, że idee są/czymś w rodzaju paczek, przesyłanych z fabryki czy ze sklepu z prezentami. Jeśli jednak przyjrzysz się sprawie dokładnie, to zauważysz, że sam proces myślenia powoduje powstawanie idei, tak samo jak obrót ziemi powoduje powstanie wschodu słońca, czy jak wzrost roślin powoduje powstanie owoców. Co więcej, idee nie pochodzą z zewnątrz nas. Otoczenie ma na nie jedynie pewien wpływ, tak jak powiedzmy kolor i zabarwienie wschodu słońca jest zależne od miejsca i warunków atmosferycznych, a rozmiar, kolor, kształt, smak i zapach owocu zależą od gleby i pogody.
Twoje wspomnienia mogą wpływać na twoje idee, tak samo zresztą, jak twoje przekonania, stan zdrowia twojego ciała, miejsce w którym pracujesz i mieszkasz, pogoda, ludzie wokoło ciebie, twoje cele i plany i ogromna liczba innych czynników. Jednakże same w sobie idee powstają na skutek intencjonalnego i nawykowego myślenia. Myślenie intencjonalne oraz powstające dzięki niemu idee są głównym tematem tego i następnych postów.
Kolejną dziwaczną właściwością umysłu jest to, że kiedy o czymś myślisz przez jakiś czas, to nagle pojawia się strumień idei powiązanych i pozornie niepowiązanych z rzeczą, o której myślisz. Czasami dzieje się to natychmiast, a czasami dopiero po jakimś czasie. Na przykład ja sam, na skutek decyzji lub inspiracji, pisuję czasem wiersze (nie jest to może wielka poezja, ale zwykle się rymuje). Inspiracja do pisania wierszy wydaje się pojawiać czasem sama z siebie, ale zauważyłem, że jej pojawienie się jest zawsze poprzedzone myśleniem o czymś, co jest dla mnie istotne. Wygląda to tak, jakby podświadome myślenie nagle, na skutek jakiegoś zewnętrznego zjawiska, zyskało na tyle siły, aby przebić się do mojej świadomości. Kiedy inspiracja pojawia się już w mojej świadomości, to proces zamieniania jej w poemat (czy w nowelę, projekt, piosenkę, obraz czy cokolwiek innego) wymaga zwiększenia ilości myślenia, co tworzy jeszcze więcej idei, które pozwalają dokonać poprawek, tak, aby dana rzecz nadawała się do opublikowania czy przechowania. Kiedy zaś postanawiam świadomie napisać poemat (czy książkę, czy cokolwiek innego), to utrzymuję mój cel w świadomości i natychmiast lub po jakimś czasie idee zaczynają napływać do mojego umysłu. Czasami pozwalam, aby na ten proces wpłynęły czynniki zewnętrzne, takie jak opinie innych ludzi, czy też czas. W podobny sposób, jeśli zaczniesz myśleć o uzdrawianiu, idee dotyczące go zaczną napływać do twojego umysłu.
Trzecią niezwykłą właściwością umysłu jest to, że sam proces myślenia i wytwarzane w jego trakcie idee stają się środowiskowym czynnikiem, który wpływa na ciało. Mówiłem już o tym wiele razy, ale tym razem użyję tego nieco inaczej niż dotąd.
Wcześniej opisałem koncepcję symbolicznej logiki. Symbole, przez co rozumiem obrazy lub doświadczenia reprezentujące coś innego, są rodzajem języka, który jest doskonale rozumiany przez ciało. Muzyka, poezja, opowieści, obrazy i fotografie mogą wywoływać potężne reakcje fizjologiczne, pomimo że są one tylko symboliczną reprezentacją rzeczywistych doświadczeń. Ach, prawda - tak samo jest, jeśli chodzi o fantazjowanie. Kiedy fantazjując tworzysz jakieś wydarzenie w swoim umyśle, ciało reaguje nań tak, jakby działo się to naprawdę, choć tylko w stopniu, w jakim twoja fantazja zawiera w sobie ładunek emocjonalny i sensoryczny (ten sam proces powoduje, że układanie sobie czegoś w głowie przed powiedzeniem, lub wyobrażanie sobie jakiejś czynności przed jej wykonaniem jest tak efektywne). Zauważ, że ciało nie jest zainteresowane tym, czy wyobrażenie jest „realistyczne", czy nie. Właśnie dlatego twoje ciało może tak silnie zareagować na horror oglądany w telewizji, koszmar senny czy historię.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz