Wprowadzanie się w hipnozę

Osoby początkujące powinny co najmniej raz dziennie przeprowadzać to podstawowe ćwiczenie do czasu, aż sugestie uda się zrealizować bez jakichkolwiek trudności. Może to nastąpić już po kilku ćwiczeniach, ale może też wymagać dłuższego czasu. Przeciętnie na to podstawowe ćwiczenie należy poświęcić cztery-sześć tygodni. Po tym czasie sugestie będą już dobrze utrwalone w podświadomości. Jeśli trwałoby to dłużej, nie należy rezygnować; cierpliwe ćwiczenia przeprowadzane w całkowitym skupieniu i niezachwiana wiara w pozytywne skutki doprowadzą w końcu do upragnionego celu.
Ćwiczenie polega na liczeniu od jednego do trzech i łączeniu z każdą liczbą określonej sugestii; zaawansowany zapada w trans już przez samo liczenie. Sugestie brzmią następująco:


Jeden - moje powieki stają się ciężkie, bardzo ciężkie, ciężkie jak ołów.


Tę sugestię powtarza się dwadzięścia-trzydzieści razy, może ona zadziałać już podczas pierwszego ćwiczenia. Z biegiem czasu poczucie ciężaru powiek staje się coraz wyraźniejsze.
Po powtórzeniu dwadzięścia-trzydzieści razy tego polecenia przechodzi się do następnego:


Dwa - teraz moje powieki są bardzo, bardzo ciężkie, ciężkie jak ołów; są tak ciężkie, że same się zamykają.


Także tę sugestię powtarza się dwadzięścia-trzydzieści razy. Początkujący muszą nieco pomóc powiekom, by się zamknęły. Ale celem ćwicze nia jest właśnie to, by powieki same się zamykały, wyłącznie pod wpływem sugestii, że są ciężkie (jak przy zasypianiu), by ich świadomie nie zamykać.
Po uzyskaniu pewnej wprawy udaje się to coraz lepiej.
Następnie po tej sugestii przechodzi się do kolejnej, którą także powtarza się dwadzieścia-trzydzieści razy:


Trzy - moje powieki są teraz bardzo mocno zamknięte, nie do otworzenia, i pozostaną zamknięte do chwili, kiedy sobie wyobrażę, że mogę nimi swobodnie poruszać.


Ta sugestia powoduje dalsze pogłębienie poczucia ciężaru powiek, które rzeczywiście pozostają mocno zamknięte. U początkujących powieki mogą jeszcze drgać od czasu do czasu, ale w miarę treningu drganie się uspokaja i powstaje uczucie przyjemnego ogólnego odprężenia. W tym stanie pozostaje się jeszcze przez krótki czas, potem przerywa się hipnozę, wyobrażając sobie:


Oczy mi się otwierają.


Początkujący często musi jeszcze świadomie otwierać oczy, u zaawansowanego dochodzi do tego automatycznie w wyniku samej sugestii. Potem mocno się przeciągamy, oddychamy głęboko i wstajemy.
Gdy działanie trzech sugestii staje się coraz wyraźniejsze, stopniowo skracamy ćwiczenie, powtarzając sugestie tylko dziesięć razy, potem pięć i wreszcie tylko raz czy dwa. Gdy do transu dochodzi już po jednorazowym powtórzeniu tych trzech sugestii, można jeszcze bardziej skrócić ćwiczenie, powtarzając już tylko raz powoli i z naciskiem:


„Jeden - dwa - trzy".


U osób wprawnych powoduje to natychmiastowe zapadnięcie w trans.
I teraz można już w uproszczony sposób wprowadzać się w hipnozę.


Pogłębianie autohipnozy


Aby pogłębić trans, tworzący warunki do późniejszej pozytywnej autosugestii, wywołuje się hipnozę przez jednorazowe usilne przywołanie sugestii: „Jeden - dwa - trzy" w opisany już sposób. Z zamkniętymi oczami kontynuujemy trening mówiąc:


Teraz głęboko oddycham i całkowicie się przez to odprężam.


Na ogół wystarczy jednorazowe wypowiedzenie tej sugestii z jednoczesnym głębokim wdechem, żeby poczuć oczekiwane działanie. U początkujących konieczne bywa świadome wykonanie tego głębokiego oddechu, po uzyskaniu pewnej wprawy udaje się to nieświadomie, wyłącznie dzięki wyobraźni. Jeżeli nie odczuwa się odprężenia od razu po jednorazowej sugestii, można ją powtórzyć, w miarę potrzeby kilkakrotnie.
Po uzyskaniu głębokiego odprężenia kolej na ostatnią sugestię, która brzmi następująco:


Oddycham spokojnie i głęboko, z każdym oddechem odprężam
się coraz bardziej.


Również ta sugestia działa często w wyniku jednorazowego skupienia się na jej treści. W razie potrzeby można ją jednak kilkakrotnie powtórzyć.
Nie należy świadomie wpływać na rytm oddychania, sama siła sugestii wystarczy, by oddechy stały się spokojniejsze i głębsze. To działanie utrzymuje się podczas całego dalszego ćwiczenia, a często nawet później przy codziennych czynnościach. Jest to obecnie szczególnie ważne, ponieważ wiele osób w wyniku stresu, pośpiechu i nadmiaru bodźców spowodowanych obecnym stylem życia ma zbyt krótki, częsty i płytki oddech.
Gdy tylko się poczuje, że pogłębiające sugestie zaczynają działać coraz szybciej i wyraźniej, łączy się je w jedną formułę:


Oddycham głęboko, spokojnie i bez napięcia -jestem całkowicie rozluźniony i odprężony.


Wystarczy raz pomyśleć sobie te słowa, by osiągnąć pożądany głęboki stan transu. Pozostajemy w nim tak długo, jak długo chcemy. W ten sposób można po prostu krótko odpocząć, można sobie ułatwić zasypianie albo pozytywnie wpłynąć na siebie. Później następuje wyjście z tego stanu, tak jak przy podstawowym ćwiczeniu, przez mocne przeciąganie się i otwarcie oczu.
Czas potrzebny do osiągnięcia tego głębokiego transu może być bardzo różny i jest sprawą indywidualną. Przeciętnie w ciągu czterech-sześciu tygodni można się na tyle przyzwyczaić do tych sugestii, że nawet skrócona formuła wywołuje już głęboki trans, w poszczególnych wypadkach może to trwać jednak krócej bądź też znacznie dłużej. Wytrwałe ćwiczenia w końcu zawsze prowadzą do sukcesu.