Przyjrzyjmy się innemu aspektowi percepcji pozazmysłowej: czy zdarzyło się kiedyś Państwu, że wpadła
wam nagle, błyskawicznie, jakaś myśl do głowy, przynosząc rozwiązanie problemu, z którym Państwo
od dawna męczyliście się? Możliwe, że do znalezienia rozwiązania przyczyniła się Państwa wiedza i
racjonalne myślenie, a może także pomogła Państwu pp.
Wiemy, że pp jest ściśle związana z twórczą aktywnością. Wielu naukowców sądzi, że pp odgrywa dużą
rolę przy rozwiązywaniu trudnych problemów i twórczych zadań, jak i podczas myślenia induktywnego.
Inspirację artystyczną lub naukową często tłumaczy się percepcją pozazmysłową. Naturalnie, nie
pracuje tylko percepcja pozazmysłowa, lecz wspólnie z innymi właściwościami ludzkiej psychiki, do
których należy logiczne, dedukcyjne zastanawianie się i cała nagromadzona wiedza człowieka. Istota
rzeczy leży jednak w tym, że jej działanie na płaszczyźnie podświadomości jest nierozerwalnie związane
z innymi funkcjami umysłowymi.
Weźmy na przykład dobrze prosperującego kupca. Ma on z pewnością obszerną, praktyczną wiedzę w
swojej branży. Oprócz tego, zanim podejmie ważną decyzję, studiuje dokładnie wszystkie elementy
mające znaczenie w odniesieniu sukcesu w pracy. Ale w skomplikowanych warunkach rywalizacji na
rynku napotyka wiele krzyżujących się czynników. Jeśli jego problem jest skomplikowany, nie może –
nawet po dokładnym przygotowaniu _ być całkowicie pewny, czy prawidłowo ocenił rozwój wypadków i
przyszłościowy wpływ wszystkich ważnych faktów. W podobnych przypadkach musi on często “grać w
ciemno". Polegać na swoim przeczuciu i wyczuciu, że to i tamto przedsięwzięcie, ten i ów wariant byłyby
najbardziej obiecujące. Nie jest w stanie dokładnie wyjaśnić, dlaczego tak sądzi. Bez wątpienia opiera
się na doświadczeniu; w takim wypadku należałoby także założyć, że w grze uczestniczy percepcja
pozazmysłowa i współdziała z jego racjonalnym myśleniem.
Czołowi parapsycholodzy popierają pogląd, że pp odgrywa w naszym życiu decydującą rolę (aczkolwiek
niezauważalną i nierozpoznawalną). Przykładowo E. G. Stanford poświęcił temu tematowi obszerne
studia. Nazywa on ów efekt – PMIR, tzn. reakcją instrumentalną przekazaną wolicjonalnie, i podaje
więcej mechanizmów z nią pracujących. Są to m.in.:
1. Nieświadomy mechanizm czasowy, który pozwala nam niespodziewanie być we właściwym czasie w
jakimś miejscu po to, aby przeżyć korzystne wydarzenie (albo niekorzystnego uniknąć); lub który nas
pobudza do rozpoczęcia planowanej akcji w danym czasie, ponieważ czyn będzie miał określone,
logicznie nieprzewidziane, korzystne następstwa.
2. Zapominanie lub przypominanie, gdy np. zapominamy zrobić coś, co sobie zaplanowaliśmy i później
dowiadujemy się, że w ten sposób uniknęliśmy nieprzewidzianej nieprzyjemnej konsekwencji; lub
informacja pp zmieniła nasze przeżycie, gdy próbowaliśmy sobie coś przypomnieć; lub impuls pp
przywołuje w naszej pamięci określone wspomnienia związane ze sferą uczuciową.
3. Błędy, które niespodziewanie działają na naszą korzyść i wydawały się polegać na informacji
pozazmysłowej.
4. Asocjacje, gdy percepcja pozazmysłowa uwalnia (lub rozpoczyna) tzw. gotowe reakcje lub myśli.
Wydaje się, że organizm stale używa pp do badania otoczenia, do poszukiwania niezbędnych, ważnych
informacji i zgodnie z wymaganiami używa ich w celu zaspokojenia swoich potrzeb. Stanford analizował
w związku z tym fakty, które przeszkadzały w funkcjonowaniu wolicjonalnie przekazywanej reakcji
instrumentalnej.
Jednym z nich jest niewzruszone zachowanie się (dokładne zaplanowanie rozkładu dnia, przy czym nie
dopuszcza się żadnych zmian), stereotypowe zachowanie się (tendencja do powtarzania działania
zawsze w ten sam sposób) i reakcja zazębiająca się (tzn. określone działanie ma na celu wywołanie
innego, określonego działania). Te fakty przeszkadzają w funkcjonowaniu wolicjonalnie przekazywanej
reakcji instrumentalnej.
Drugą przeszkodą są błędy i złe funkcjonowanie wolicjonalnie przekazywanej reakcji instrumentalnej w
wyniku psychicznych konfliktów lub innych wewnętrznych napięć. W takich wypadkach dochodzi do
silnych zniekształceń podczas drugiej fazy procesu percepcji pozazmysłowej, zgodnych z psychicznym
stanem osoby, u której ona występuje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz