Podobnie jak ciało, umysł jest motywowany przyjemnością i stara się unikać bólu. Jednakże w przeciwieństwie do ciała, przyjemność i ból dla umysłu nie są bezpośrednio związane z odczuciami cielesnymi. Jeśli chodzi o umysł, to jego przyjemność zawiera się w „słuszności", a ból w „błędności". Specyfika tego, co słuszne, i tego, co błędne, zależy od osobistych przekonań, o których powiem więcej w innym miejscu. Generalnie można powiedzieć, że umysł stara się poruszać w kierunku słuszności i unikać błędów, ale te dwie jakości wydają się nie być czymś stałym. Każda ludzka społeczność ma inne kryteria słuszności i błędu, a każda istota ludzka będąca częścią jakiejś społeczności ma swoje własne dziwaczne warianty tych kryteriów. Można jednak odnaleźć pewne elementy wspólne, które z dużym prawdopodobieństwem występują w każdych warunkach. Zwykle słuszność wiąże się z dostosowaniem, efektywnością, znaczeniem, ważnością i wiedzą, a błędność z niedostosowaniem, nieefektywnością, brakiem znaczenia, nieważnością i ignorancją. Jednakże umysł jest bardzo sprytny. Coś, co z punktu widzenia jednej osoby jest niedostosowaniem, z punktu widzenia innej może być dostosowywaniem się do jakiegoś ideału czy celu. Nieefektywność może być bardzo efektywna z punktu widzenia kogoś, kto chce, aby zrobiono coś za niego, brak znaczenia może być bardzo znaczący dla kogoś, kto pisze na jego temat, nieważność może być bardzo ważną odskocznią od stresu, a ignorancja jest czasami błogosławieństwem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz