Abstrakcja to zdolność do wzięcia jakiegoś doświadczenia i wyabstrahowania (jakby wyekstraktowania) jego zakładanej esencji, a następnie do omawiania jej, jakby była czymś rzeczywistym, a nie tylko wyobrażoną ideą. Jest to tak częste zjawisko, że być może nawet go nie zauważasz.
Zdrowie jest abstrakcją. Tak naprawdę to nie ma czegoś takiego jak zdrowie czy nawet czegoś takiego jak dobre zdrowie. Są ludzie zdrowi i niezdrowi, ale kiedy zaczynasz mówić o zdrowiu samym w sobie, zapuszczasz się głęboko na terytoria wyobraźni, ponieważ zdrowie, poza czymś zdrowym, istnieje tylko jako abstrakcyjna idea. Choć niekoniecznie jest w tym coś złego. Jako temat rozmowy czy badań seks jest abstrakcją. Istnieją określone zachowania seksualne, oraz płeć męska i żeńska, ale seks jest tylko ideą. Choroba również jest tylko abstrakcyjną ideą. Poszczególne choroby wywołują u ludzi poszczególne objawy, ale choroba sama w sobie po prostu sobie siedzi i nie robi niczego, dopóki nie użyjemy jej jako tematu dyskusji.
Wartość abstrakcji polega na tym, że pozwala ona mówić o skomplikowanych rzeczach w prosty sposób, jak na przykład: „Co powinniśmy zrobić z reformą zdrowia?". Szerokie zagadnienia wymagają szerokiego myślenia, a abstrakcja pomaga tego dokonać. Niebezpieczeństwem abstrakcji jest to, że możesz przestać dostrzegać drzewa, ponieważ zasłania ci je las. Swoją drogą las jest również abstrakcją. Właśnie w ten sposób umysł radzi sobie z wycinkiem otoczenia, zamiast rozpatrywać dezorientującą całość. W ten sam sposób umysłowi jest łatwiej poradzić sobie z ograniczoną abstrakcją zdrowia, niż rozpatrywać wszelkie mające wpływ na zdrowie czynniki, jak na przykład środowisko, rodzina, otoczenie czy dieta. Jednakże, kiedy przywiązujemy zbyt wielką uwagę do zdrowia, często zapominamy o uzdrawianiu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz