Nadejdzie czas , kiedy choroba jako efekt opacznych myśli będzie hańbą

Oldi Tube

sobota, 22 stycznia 2011

Rozwiązywanie problemów i umysł





Przyjemność, która wypływa z rozwiązywania problemów, jest potencjalnie tak intensywna, że znane są przypadki matematyków, którzy osiągnęli fizyczny orgazm, kiedy udało im się rozwiązać równanie. Aby rozwiązać problem, najpierw trzeba wiedzieć, że on istnieje. Problemy ciała są bardzo proste: czy jest wystarczająco dużo pożywienia, powietrza, wody, schronienia, seksu? Czy w danej chwili niczego mi nie brakuje? Jeśli tak, to w porządku. Jeśli nie, to należy to zdobyć. Jednakże dzięki wyobraźni umysł potrafi tworzyć sobie problemy do rozwiązywania. Potrzeba pożywienia zamienia się w problemy gospodarcze, potrzeba powietrza zamienia się w problemy skażenia środowiska naturalnego, potrzeba wody zamienia się w problemy projektowania systemu nawadniającego, potrzeba schronienia zamienia się w problemy przemysłu budowlanego, a potrzeba seksu staje się problemem moralnym. A ponieważ to nie dość, aby usatysfakcjonować umysł, tworzy on problemy nie mające nic wspólnego z potrzebami ciała, jak na przykład piłka nożna, szachy, wiedza teoretyczna i gry komputerowe.
Nierozwiązany problem jest dla umysłu źródłem bólu. Jest to zło, które musi zostać naprawione, nawet, jeśli rzeczywiście nie ma w tym nic złego czy niewłaściwego, a jest to jedynie osąd danej osoby. Wielu ludzi spędza bezsenne noce, starając się rozwiązać wielkie problemy - na przykład jak zapobiec wojnie - lub też maleńkie, starając się przypomnieć sobie jak nazywał się Profesor na Wyspie Gilligana. Jeśli danego błędu nie da się z jakichś przyczyn skorygować, umysł wypiera problem. To znaczy wybiera inny, łatwiejszy do rozwiązania, aby reprezentował ten pierwszy. Potem zajmie się rozwiązywaniem tego drugiego i jednocześnie będzie udawać (wyobrażać sobie), że ten pierwszy nie istnieje. Jest to dosyć podobne do rozwiązywania krzyżówki, kiedy wiesz, że powinieneś w tym czasie wypełniać dokumenty podatkowe. Pewne wypadki wyparcia (nadużycia seksualne, kompulsje i obsesje) mogą mieć jednak znacznie gorsze efekty.
To, co ludzie nazywają chorobą psychiczną, jest również podjętą przez umysł próbą, mającą na celu rozwiązanie problemu. Kiedy trudne okoliczności życiowe nie znajdują zwykłego rozwiązania i nie ma żadnych alternatywnych metod, umysł musi wymyślić nowe metody. Jeśli zwykła codzienna osobowość nie może sobie poradzić z istniejącą sytuacją, wtedy niektórzy ludzie rozwijają zastępczą osobowość, która może powstać w oparciu o fikcję lub pamięć, albo też być mieszanką obydwu. Jeśli samokrytyka staje się nie do zniesienia, niektórzy ludzie popadają w głęboką depresję (aż do punktu, który zagraża integralności osobowości), potem zaś przełączają się na manię, aby skompensować depresję, potem, kiedy mania zawodzi, znów popadają w depresję i tak dalej. Jeśli krytykowanie przez innych ludzi staje się zbyt bolesne, aby je nadal znosić, niektórzy ludzie wycofują się do wewnętrznego świata, gdzie nikt i nic nie może ich dotknąć. Każda forma choroby umysłowej jest strategią nastawioną na rozwiązywanie problemu. Niektóre z nich nawet czasem działają.

1 komentarz:

Anonimowy pisze...

Interesujące, dołączam do obserwatorów bloga.

Spirala hipnotyczna