W tej części zajmiemy się sposobem, w jaki podstawowe elementy układu odpornościowego komunikują się ze sobą i wzajemnie na siebie oddziałują w zetknięciu
z takim zjawiskiem, jak rak. Trzeba przede wszystkim zrozumieć, że powstawanie komórek nowotworowych jest naturalnym procesem, toczącym się przez całe życie, bez wytwarzania rozpoznawalnych klinicznie guzów.
Ilustracją tego jest fakt, że pewna forma komórek nowotworowych (neuroblastoma) występuje u niemowląt w ilościach większych niż u osób z klinicznym rozpoznaniem choroby. Ponadto, sekcje zwłok wykazują, że praktycznie u wszystkich mężczyzn powyżej pięćdziesiątego roku życia występują komórki raka prostaty, choć większość z nich nie chorowała przecież na tę chorobę.
Skoro większość ludzi nie zapada na raka, mimo że ich organizmy stale wytwarzają komórki nowotworowe, musi istnieć jakiś naturalny system nadzoru immunologicznego, który wykrywa i niszczy pojedyncze komórki nowotworowe, zanim jeszcze utworzą one widoczne guzy. Odkryto już, że działanie tego naturalnego systemu nadzoru jest hamowane, gdy w następstwie stresu dochodzi do uwolnienia adrenokortykosterydów. Amkraut i Solomon , Shavit i inni oraz Stein, Keller i Schleifer wskazują, że nawet niewielkie zahamowanie pracy tego systemu wystarcza, by znacznie zwiększyć podatność jednostki na wpływ czynników chorobotwórczych, szczególnie tych, które są ciągle obecne i zagrażają integralności organizmu – właśnie takich jak spontanicznie wytwarzane komórki nowotworowe.
Istnieją różne procesy odpornościowe, chroniące nas przed tworzeniem guzów nowotworowych, wśród nich działanie wspomnianych wcześniej makro fagów, limfocytów T oraz B (Amkraut i Solomon), jak również komórek K (killer – zabójca), komórek NK (natural killer – naturalny zabójca) i komórek T cytotoksycznych (szczegóły w pracy Hokamy i Nakamury). Jeśli chodzi o komórki K, to choć niepewne jest ich pochodzenie immunologiczne, wiadomo, że w swym działaniu uzależnione są od przeciwciał i dlatego nazywa się je również komórkami cytotoksycznymi zależnymi od przeciwciał. Pochodzenie komórek NK również nie jest znane, wiemy jednak, że czynnikiem wzmagającym siłę ich działania skierowanego przeciw komórkom nowotworowym jest interferon. Interferon to czynnik odpornościowy, uwalniany przez komórki T oraz
makrofagi. Prowadzone niedawno badania nad ludźmi wskazują, że komórki NK odgrywają znaczącą rolę w zwalczaniu różnych infekcji wirusowych, także takich jak opryszczka czy też onkogeneza wirusowa (nowotwory wywołane wirusami). Główna teoria onkogenezy głosi, że guz powstaje wówczas, gdy działanie wspomnianych komponentów nadzoru odpornościowego jest zahamowane lub za słabe (Stein i in.).
Prześledźmy teraz różne metody, opracowywane zarówno przez teoretyków, jak i praktyków, których celem jest wzmocnienie osłabionych elementów układu odpornościowego. Podobnie jak w przypadku układów autonomicznego i hormonalnego konieczne będzie przyjrzenie się sposobom, tych oddziaływań na układ odpornościowy – aż do ich źródeł genetycznych i cząsteczkowych – ponieważ mogą być one przejawem
modulacji psychicznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz