Choć hipnozę od dawna uznaje się za efektywny sposób modulowania autonomicznego układu nerwowego(Braun, Crasilneck i Hall, Gorton), to jednak sporo badaczy ma niewiele dopowiedzenia na temat zaangażowanych w ten mechanizm procesów psychobiologicznych.
Psychiczne oddziaływanie kory mózgowej dociera do podwzgórza przez skojarzone z nim struktury układu limbicznego, hipokamp, jądro migdałowate oraz wzgórze. Z kolei podwzgórze przesyła te oddziaływania do autonomicznego układu nerwowego. Zachodzi to poprzez niżej położone ośrodki kontrolne pnia mózgu, które służą jako stacje przekaźnikowe na drodze do układów sympatycznego i parasympatycznego. Stymulacja
odpowiednich obszarów podwzgórza może doprowadzić do aktywizacji ośrodków, które w układzie sympatycznym kontrolują pracę serca do tego stopnia, że ciśnienie krwi wzrośnie o ponad 100%. Inne ośrodki podwzgórza mogą kontrolować temperaturę ciała dzięki temu, że regulują dopływ krwi do powierzchni skóry, mogą intensyfikować lub hamować wydzielanie śliny i motorykę przewodu pokarmowego, a także spowodować opróżnienie pęcherza.
Procesy życiowe wszystkich organów, regulowane przez układ autonomiczny, podlegają uczeniu się zależnemu od stanu. Dzieje się tak dlatego, że są one blisko związane z układem limbiczno-podwzgórzowym, który niejako umieszcza w nich to, czego doświadczyliśmy w swoim życiu. Innymi słowy, wszystkie organy, mogą reagować w sposób psychosomatyczny. Pod wpływem stresu w obrębie systemu regulującego pojedyncze organy lub ich kombinacje powstają związane ze stanem wzorce informacji. Wzorce te mogą się ujawniać jako nieodpowiednie reakcje, które nazywamy
problemami psychosomatycznymi. By zrozumieć, jak do nich dochodzi, musimy się przyjrzeć sposobowi, w jaki psychika moduluje procesy biochemiczne w obrębie poszczególnych komórek każdego organu, który podlega wpływowi autonomicznego układu nerwowego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz