Barber zebrał i przedstawił fascynujące wyniki, które dowodzą, że hipnoterapia może się okazać skuteczna w uzdrawianiu wielu pozornie z sobą nie związanych problemów psychosomatycznych. W związku z tym nasuwa się hipoteza, że takie zjawiska, jak zogniskowana uwaga, tworzenie obrazów, biologiczne sprzężenie zwrotne czy hipnoterapia zachodzą dzięki zmianom kierunku przepływu krwi. Zmiana przepływu krwi
za pomocą ukierunkowanego myślenia, wyobrażania sobie i odczuwania jest jednym z podstawowych, wspólnych czynników występujących podczas rozwiązywania większości, jeśli nie wszystkich, problemów psychosomatycznych. Poniżej przedstawiamy listę badań dotyczących procesów uzdrawiania, które można stymulować za pomocą psychicznej modulacji dopływu krwi do różnych tkanek i komórek ciała. Lista ta rozszerza i uszczegóławia przegląd, którego dokonał Barber.
1. Ogrzewanie i ochładzanie różnych części ciała w leczeniu bólów głowy (Barabasz i McGeorge, Barber, Erickson);
2. Kontrola czerwienienia i blednięcia skóry (Barber, Erickson);
3. Stymulowanie powiększania i pozornego wzrostu piersi u kobiet (Barber, Erickson, Williams);
4. Stymulowanie podniecenia seksualnego i erekcji penisa (Barber, Crasilneck);
5. Znikanie sińców (Barber, Cheek);
6. Kontrola krwawienia podczas operacji (Banks, Cheek);
7. Zmniejszanie i leczenie oparzeń (Barber, Cheek, Moore i Kapłan);
8. Wytwarzanie miejscowych stanów zapalnych skóry, przypominających wcześniejsze oparzenia (Barber);
9. Leczenie brodawek (Johnson i Barber, Ullman);
10. Wywoływanie i leczenie rozmaitych zapaleń skóry (Barber, Ikemi i Nakagawa);
11. Łagodzenie wrodzonego nadmiernego rogowacenia (Barber, Mason);
12. Poprawianie krzepnięcia krwi u chorych na hemofilię (Banks, Barber);
13. Łagodzenie reakcji alarmowej (Cheek, Rossi);
14. Łagodzenie nadciśnienia i dolegliwości kardiologicznych (Benson, Gruen, Schneck,
Wain, Amen i Oetgen, Yanowski);
15. Łagodzenie objawów choroby Raynauda (Conn i Mott, Jacob-son i in.);
16. Zwiększanie reakcji odpornościowych (Black, Hall, Lewis, Mason).
Kolejny krok stanowi poznanie mechanizmów psychobiologicznych rządzących procesami przepływu krwi, które – jak się zakłada – leżą u podłoża tak różnych przypadków. W tym jednak momencie nagle docieramy do granic naszego obecnego stanu wiedzy. By zrozumieć choćby te granice, musimy najpierw przyjrzeć się temu, co już wiadomo o kontroli przepływu krwi. Regulacja przepływu krwi jest zwykle rozważana w odniesieniu do: (1) autonomicznego układu nerwowego, (2) układów humoralnych, (3) miejscowej kontroli przepływu krwi w tkankach.
Te trzy zagadnienia staną się więc kolejno przedmiotem naszych rozważań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz